Dag 12: Suikerriet en muziek

Ik had er behoefte aan om iets meer van New Orleans te zien dan het French Quarter, hoe leuk het daar ook is. Dus nam ik de bus langs de Mississippi naar 1 van de oude suikerplantages, Laura, waar tussen de suikkerrietvelden niet alleen het oude grote huis te bezichtigen is maar ook de slavenverblijven.



Het was fijn om even de stad uit te zijn, maar daarna was het ook weer erg fijn om op een barkruk te kruipen. Een rondje oesters bij een willekeurig cafe, en die waren een stuk lekkerder dan de oesters die we op mijn verjaardag bij het beroemde Felix Oyster House aten.




We aten 's avonds bij Green Goddess, weer zo'n New Orleans etablissement dat levend bewijs is van wat de enige wet van deze stad schijnt te zijn: anything goes. Idiase chapati en Franse kaas en Mexicaanse tortilla's en Louisiana shrimp broederlijk naast elkaar op de menu kaart en soms zelfs samen op 1 bord.


Daarna gingen we op aanraden van onze Bed & Brekafast gastheer Dave naar Buffa's Lounge om de pianist Tom McDermott te horen. Wat een geweldige verrassing dat hij optrad samen met Meschiya Lake, die we op mijn verjaardag in de Spotted Cat hadden gezien.
Gisteren, met alleen piano in plaats van een heel blazersensemble, was een intiemer optreden maar geweldig.. met favoriete Bix Beiderbecke, Bessie Smith en Patsy Cline nummers.





Nu zitten we in een internetcafe te wachten tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. Vanavond komen we aan in San Francisco, waar het koud schijnt te zijn.

Dag New Orleans, ik ben een beetje verliefd op je geworden, iets wat ik na de eerste onwennige dag niet verwacht had.
Maar dat zijn de mooiste liefdes...