Dag 3: Van paraplu's en eendehartjes

Ik heb het niet graag over het weer.

Je kan er niks aan doen, het is een gegeven, soms ben je er blij mee en soms niet, maar erover praten lijkt altijd zo zinloos.

Maar dat dan even als inleiding om het toch over het weer te hebben. Wie 7 weken op reis gaat, de wereld rond, naar diverse klimaten, rekent niet op 7 weken mooi weer. Maar wie half april vertrekt rekent toch ook niet meer op sneeuw en hagel en ijzige temperaturen. De Chicago Tribune sprak vandaag over het weer dat 'unseasonably chilly' is. En dat betekent dat wij in onze zomerjasjes het behoorlijk koud hebben, hier in Chicago.

Het helpt niet mee dat de we, in plaats van lekker dicht bij huis of zelfs in onze fijne warme hotelkamer te blijven, zo nodig naar bestemmingen in verre stadsdelen moeten. Vanochtend nam ik de bus naar Ukranian Village, waar ik zowat de hele ochtend doorbracht in Alcala's - in gezelschap van een vriendelijke cowboy genaamd Nacho die me met engelengeduld aan een paar onwaarschijnlijk mooie cowboylaarzen hielp. Maar voordat ik bij Alcala's terechtkwam liep ik zo'n 20 minuten vertwijfeld door de regen heen en weer op Chicago Avenue, op zoek naar koffie. Bijna was ik bij een Mc Donalds naar binnen gegaan, maar vond nog net op tijd een kleine coffeeshop waar het een uurtje goed toeven was met een grote beker drip coffee, het gebabbel van de koffiemeisjes op de achtergrond, en John Updike op de Kindle.

hypermodern navigatiesysteem

'sAvonds opnieuw zo'n onderneming. Het spannende van een volstrekt vreemde stad is dat als je een bestemming hebt, en weet hoe je er met openbaar vervoer moet komen, je nog steeds geen flauw benul hebt van het soort buurt waar je dan terecht komt. Zo liepen we dus ineens in de ijzige wind op een verlaten industrie terrein. Het was de moeite waard, want The Publican bracht niets dan heerlijks: oesters, speltpasta met eendehartjes, zwezerik met romescosaus, gemarineerde boerenkool met rozijnen, pijnboompitten en burrata.








Dat we daarna erg lang op de bus moesten wachten, in de stromende regen en snijdende wind, dat is helemaal niet belangrijk.