Dag 16: Rancho, Thomas & Willi

We zitten in de leukste koffieshop van Santa Rosa, Californië (My Friend Joe, wat zich zeer vrij laat vertalen als 'mijn bakje troost') een beetje bij te komen van gisteren, een dag boordevol eten, drinken, en mensen.

We begonnen 's ochtends op het hoofdkwartier van bonengoeroe Rancho Gordo. Nederlanders zegt zijn naam misschien niet veel, vooral omdat je zijn producten in Europa niet kunt kopen.Ik heb het geluk gehad een paar keer van vrienden een zakje van zijn gedroogde bonen cadeau te krijgen (zie bijvoorbeeld hier). Dus toen ik wist dat we in Napa zouden zijn, waar zijn bedrijf gevestigd is, wist ik dat we bij hem langs moesten gaan zelfs al zou het een pure kwelling zijn al die bonen, hominy, quinoa en andere 'oude' nieuwe wereldproducten te zien zonder dat ik ze mee naar huis kon nemen.

Steve bleek zo vriendelijk, genereus en enthousiast als ik uit onze emailwisseling al had vermoed, en nam een uurtje de tijd om ons rond te leiden en prachtige verhalen te vertellen over de boeren in Californie en Mexico die zijn producten verbouwen, zijn passie voor bonen, campy Mexicaanse 40-er jaren filmposters, en Mexicaans eten.



Ok, ik nam 1 pak bonen mee, Good Mother Stallard, Steve's favoriete boon.
O, en een t-shirt, en een pakje Mexicaanse oregano. Ze zitten in Dennis' koffer, want de mijne kan al niet meer dicht.





Na het bezoek aan Steve was het tijd voor een bezoek aan een andere beroemdheid. Thomas Keller heeft in Yountville, Napa Valley, een setje restaurants waarvan The French Laundry de beroemdste is – volgens sommigen het beste, en volgens velen 1 van de beste, restaurants ter wereld. Een diner daar kost je een paar honderd euro. Maar voor een fractie van de prijs kun je een sprankje Keller magie halen bij Bouchon Bakery, een paar honderd meter van The French Laundry verwijderd, en daar wat van zijn klassieke zoetigheid proeven - bijvoorbeeld de TKO, zijn versie van z'n favoriete Amerikaanse koekje, de Oreo.




Dankzij het onovertroffen Chowhound wist ik waar we savonds moesten gaan eten: Willi's Wine bar. Een geweldige plek, 10 minuten rijden van het centrum van Santa Rosa, met een gigantische wijnkaart en de mogelijkheid om bijna elke wijn in zogenaamde 2 oz pours (60 ml.) te bestellen, zodat je heel veel verschillende wijn kunt proeven. De wijn was goed, het eten fantastisch. Ik laat alleen de magische 'truffled fries with truffled aioli' zien, maar verder waren: er konijnrillettes met vanille-zout en druivenmosterd, gegrillde sardientjes met munt salsa verde, langzaam gegaarde eend met polenta, en gebakken oesters met artisjokken. Helemaal vol, tipsy en gelukkig rolden we ons goedkope motelbed-met-prikkende-veren weer in.




...en dan vergeet ik nog het pre-diner biertje in de Russian River Brewing Company, waar de bieren omschreven worden niet alleen in alcohol percentage maar ook in B.U's, Bitter Units, zodat ik eindelijk eens niet hoefde te vragen om het meest bittere bier, waar ze de leukste bierviltjes ooit hadden, en waar we gezellig aangekletst werden door een Amerikaan die met ons wilde praten over wat Europa vindt van Obama/Osama,




Het was een mooie dag.