Ben ik de enige die bijna niet kan geloven dat we al op dag 41 zijn aangeland? Het lijkt alsof we pas vertrokken zijn - en tegelijkertijd zijn er allerlei signalen dat ik al heel lang van huis ben. Zoals, dat ik intussen zowel mijn haar als dat van Dennis heb moeten knippen, dat de essentiële toiletartikelen in mijn tas door Japanse versie vervangen zijn, dat ik niks meer te lezen heb, dat Amsterdamse vrienden snachts in mijn dromen verschijnen.
Als je na 6 weken nog 8 dagen te gaan hebt begin je af te tellen. Maar 8 dagen Japan, wat een rijkdom.
Op dag 41 zagen we een nieuw stukje Japan, het kunsteiland Naoshima.
En behalve dat we er prachtige en ongewone kunstwerken zagen (hele huizen die door kunstenaars tot installaties zijn omgebouwd) hadden we er ook 1 van de leukste en fijnste lunches tot nu toe, in een klein eethuisje met, o vreugde, een Engelse menukaart.
Rijstballen en romige miso soep, en een drankje dat op de kaart stond als "Traditional sweet Japanese drink from fermented rice". Amazake, denk ik?
's Avonds in Takamatsu hadden we meer geluk dan de vorige dag, en vonden een noedeltentje waar ze hun eigen udon maken. Simpele maar perfecte noedels - mild van smaak en met die heerlijke taaiige bijt - in een bouillon met wat paddestoelen, Chinese kool, plakjes rundvlees en een ei. En grote kom slurpend geluk voor een euro of 8.
Ik heb het soms over geld omdat ik weet dat veel mensen denken dat Japan een enorm duur vakantieland is. Zeker, je kan hier sushi eten voor 150 euro per persoon. Maar het kan ook, heel lekker, voor heel wat minder.
Posts
No comments:
Post a Comment