Dag 39: Witte sake en rauwe kip

Met de trein en nog een trein gingen we naar Hiroshima om de ferry te nemen naar het vriendelijke kleine stadje Matsuyama. Het was een lange reis. Gelukkig vertellen ze op Japanse treinstations altijd precies waar je moet staan als de trein eraan komt:





Trammetje in Matsuyama. Bus- en trambestuurders in Japan zijn de aardigste ter wereld (denk ik): altijd wachten ze geduldig tot jij als onhandige toerist je kleingeld bij elkaar hebt gesprokkeld, en als je iets verkeerd doet (bijvoorbeeld, teveel geld in een bakje gooit waar geen wisselgeld uitkomt) dan vragen ze een andere passagier om geld voor je te wisselen.




Ik was vastbesloten om in Matsuyama beter, en vooral Japanser, te eten dan in Yamaguchi. Maar eerst moest er gedronken worden. In deze sake winkel/bar, waar je een soort strippenkaart kon kopen en vervolgens voor een paar euro per glas alles kon proeven wat ze maar in voorraad hebben - een beetje zoals hier, met het verschil dat het in Matsuyama een stuk drukker was met kantoormeneren. De winkeljongen sprak geen Engels en de kaart was alleen Japans, dus dat werd wijzen. Ik zag iemand anders witte, melkachtige sake drinken, nigori, ongefilterde sake, en die moest ik natuurlijk in ieder geval proberen. Beetje zoetig, beetje zoutig, heel bijzonder.








Vervolgens naar een restaurant waar ze niets dan kip serveren. Geen Engels menu, maar een behulpzame serveerster, tegen wie ik zei: omakase! wat zoveel betekent als: doe maar wat, verras ons. Ik bedoel, hoe raar kan het worden met kip? Tussen de supersappige kip gyoza en en de gebakken kippenvleugels kwam ze vragen of kip sashimi 'ok' was. Ach ja waarom niet?

Eerst kregen we een bordje 'rauwe kip, 3 versies': lever, maagje, filet.




Daarna een salade met bijna rauwe kip.. deze leek kort gemarineerd in iets zuurs, zoals ceviche, de buitenkant was wit maar de binnenkant absoluut rauw.

Het is nu bijna 24 uur later en we leven nog.





Gegrillde tuinbonen. Dat zag ik iemand anders eten, en ik hoefde er alleen maar even op te wijzen.. even later had ik zelf een bordje. Soms is er helemaal geen taalprobleem.