'sOchtends bezochten we ons eerste Japanse kasteel. Bij de ingang ontmoetten we een troepje Japanners op leeftijd die ons de onvermijdelijke vraag stelden: where are you from? Het bleken tourguides in training te zijn, die het kasteel bezochten bij wijze van huiswerk. "Jullie mogen wel op ons oefenen hoor" , zeiden we meer als grapje, en voor we het wisten hadden ze ons op sleeptouw genomen, wat eigenlijk heel leuk was. Niet alleen lieten ze ons binnen in een achterafkamertje waar we op de kasteeltrommel mochten slaan, het was ook erg fijn om in redelijk Engels een conversatie te voeren met Gewone Japanners.
Daarna, in de trein, naar Takamatsu. Het was behoorlijk slecht weer, maar gelukkig is de hele binnenstad van Takamatsu een dicht netwerk van overdekte winkelstraten. We vertrokken savonds vol goede zin uit ons hotel om iets te gaan eten, konden de noedelrestaurants waar ik adressen van had niet vinden, liepen maar weer eens ergens naar binnen waar het er gezellig uitzag om met dit menu geconfronteerd te worden:
Gelukkig zaten we aan de counter, zodat we dingen aan konden wijzen die de kok voor andere gasten aan het klaarmaken was. Crisis afgewend: hoewel het niet het best denkbare of meest verfijne Japanse maal was, smaakten de konnyaku stoofpot, wittekoolsalade en spekpannekoekjes toch best lekker.
Posts
No comments:
Post a Comment