Dag 28: Vaarwel Tokyo

De laatste dag in Tokyo.
Deze stad is niet te beschrijven, niet te bevatten, en niet te behappen. Je kan je er eigenlijk alleen vermaken als je accepteert dat je maar een minuscuul partikeltje meemaakt van wat hier allemaal te zien, doen, eten en beleven valt. Zes dagen in Tokyo en ik kan niet zeggen dat ik het gevoel heb dat ik deze stad 'gezien' heb.

'sAvonds namen we de metro, zo'n 40 minuten, naar een wijk die een beetje buiten het centrum ligt (maar waar het dan ook weer, of nog steeds, ongelooflijk druk is): Kichijoji. We wisten niet echt waar we zouden gaan eten maar liepen plotseling, per ongeluk (dat kan dan weer wel, in een miljoenenstad) aan tegen een restaurantje waar ik nog die middag een goede recensie van gelezen had op de onvolprezen Tokyo Foodpage: En. Daar dus maar naar binnen...


Schoenen uit en op de kussentjes. En is weer een izakaya, waar je kleine hapjes bestelt uit de verschillende categorien eten: rauwe vis, salades, gegrillde en gestoofde vlees- en visgerechten, noedels en rijst, tofu en groente. Het is een ideale manier van eten voor mensen die al 4 weken lang elke dag uit eten gaan: je kunt zo allerlei verschillende dingen proeven.



Dit was 1 van de hapjes, een mochi (rijstbal van kleefrijst) gevuld met eend, met stukjes aardappel aan de buitenkant, gefrituurd, en geserveerd in een zoetzure saus.



En het lekkerste toetje sinds tijden: een custardpudding met de smaak van geroosterde boekweit thee. En voor Dennis 2 soorten thee-ijs: matcha en hojicha.


Als je weggaat, haal je je schoenen uit de kluis.

Eten op je sokken in een restaurant is trouwens merkwaardig rustgevend. Toen ik naar de wc moest zei ik: ik ga niet, want ik wil niet zonder schoenen een toilet in. Maar ik moest echt en wat bleek: natuurlijk was er aan alles gedacht en stonden er voor het toilet houten slippers klaar. Leer het nou toch eens....